ای دل بنشین به عافیت کو داری
تا باز نیفکنی مرا در کاری
از تلخی عیش اگر ترا سیری نیست
من سیر شدم ز جان شیرین باری
< رباعی شمارهٔ ۴۰۹
رباعی شمارهٔ ۴۰۷ >
