گر جور کنی نیاورم دل ز تو باز
ور ناز کنی به جان پذیرم ز تو ناز
چون بنده نپیچد ز خداوندان سر
وانگاه خداوند چنان بنده نواز
< رباعی شمارهٔ ۱۰۷
رباعی شمارهٔ ۱۰۵ >
