حسنت که همه جهان فسونش بگرفت
درد حسد حسود چونش بگرفت
سرخی رخت ز گرمی و خشکی نیست
از بس عاشق که کشت خونش بگرفت
< رباعی شمارهٔ ۲۸۳
رباعی شمارهٔ ۲۸۱ >
